Tutaj znajdziecie nie przerywalne zasoby wiedzy o piłce nożnej !!

Stadion Arsenalu jest konstrukcją składającą się z czterech kondygnacji. Zadaszone są tylko trybuny obiektu. Stadion został zaprojektowany przez architektów z firmy HOK Sport, konsultantami do spraw budowy była firma AYH, zaś za samą budowę odpowiadała firma Buro Happold. Wśród realizujących projekt znalazła się także firma Sir Robert McAlpine[3].

Górna (26 646 miejsc) oraz dolna (24 425 miejsc) kondygnacja to standardowe miejsca siedzące. W sezonie 2006/2007 ceny biletów na spotkania "kategorii B" wynosiły od 32 do 66 funtów (dla dorosłych), zaś dla młodzieży kosztowały one 13 funtów. Wejściówki na mecze "kategorii A" wahały się od 46 do 96 funtów[4]. Za sezonowy karnet trzeba było zapłacić między 885 a 1825 funtów[5].

Najmniejsza kondygnacja składa się z 150 loży po 10, 12 i 15 miejsc. Maksymalna liczba widzów na tym poziomie wynosi 2222. Najtańsza cena loży to 65 tys. funtów. Posiadanie w niej miejsca daje uprawnienia do oglądania każdego spotkania Arsenalu na własnym stadionie, w ramach Ligi Mistrzów, Pucharu Anglii oraz Carling Cup[6]. Najbardziej ekskluzywnym miejscem na stadionie jest tzw. "Diamentowy Klub". Aby móc się tam znaleźć trzeba otrzymać zaproszenie. Ponadto należy zapłacić za każdy mecz 25 tys. funtów i tyle samo dopłacać raz do roku. Bilety te upoważniają do korzystania z darmowej restauracji i baru, miejsca parkingowego oraz specjalnej obsługi. Członkowie klubu mają również możliwość podróżowania samolotem piłkarzy na europejskie mecze wyjazdowe.
Wnętrze Emirates Stadium

Boisko ma wymiary 105×68 metrów, co sprawia, że jest ono największe w całej Premier League[7]. Całkowita wielkość murawy wynosi 113×76 metrów[8]. Po zachodniej stronie obiektu znajduje się tunel dla piłkarzy, tuż pod miejscem na główną kamerę telewizyjną. Kibice gości mają miejsca w południowo-wschodniej części stadionu, na niższej kondygnacji. Ilość miejsc może być zwiększona z 1,5 do 4,5 tys., jeżeli udostępnione zostaną miejsca za południową bramką. Kolejne 4,5 tys. krzesełek można uzyskać przyznając kibicom miejsca na wyższej kondygnacji. To sprawia, że maksymalna ilość miejsc dla fanów przeciwnych drużyn to 9 tys. (przepisy mówią o 15 proc. na puchary, takie jak FA Cup i Carling Cup).

Górna kondygnacja jest w pewnych miejscach "ścięta", co pozwala na dostanie się na stadion większej ilości powietrza i światła. W północno-zachodniej i południowo-wschodniej części trybun znajdują się dwa gigantyczne telebimy. Włodarze klubu rozważają zbudowanie jeszcze trzeciego w części północno-wschodniej.

Emirates jest mocno związany ze starym obiektem Arsenalu, Highbury. Władze Kanonierów za wszelką cenę starają się, aby były stadion nie odszedł w zapomnienie. Biura klubowe nazwane są Highbury House, znajduje się tam też popiersie legendarnego szkoleniowca Arsenalu, Herberta Chapmana. Dwa mosty biegnące nad torami kolejowymi zostały nazwane Clock End i North Bank, na pamiątkę trybun Highbury. Słynny zegar wiszący na Clock End również został przeniesiony na Emirates Stadium.5 października 2004 roku ogłoszono, że nowy stadion Arsenalu nosić będzie nazwę Emirates Stadium - władze Kanonierów porozumiały się w sprawie warunków kontraktu z liniami lotniczymi Emirates Airline, opiewającego na 100 mln euro i ważnego przez 15 lat. Umowa zakłada również noszenie przez zawodników Arsenalu koszulek z logiem sponsora przez osiem następnych sezonów[9].Pierwsze plany budowy Emirates Stadium powstały na początku lat dziewięćdziesiątych. Ówczesny obiekt Arsenalu, Highbury, był za mały, przez co często nie mógł pomieścić wszystkich chętnych do obejrzenia spotkania. Sytuacje te poważnie odbijały się na finansach klubu. Dochód z biletów wynosił ok. 28 mln funtów, a wpływy ze sprzedaży praw telewizyjnych ok. 52 mln funtów. Większość tej sumy przynosiła sprzedaż meczów Ligi Mistrzów. Działacze Kanonierów pragnęli zwiększyć dochody ze sprzedaży wejściówek oraz uniezależnić się od LM. Wkrótce zapadła decyzja o budowie nowego obiektu, mogącego pomieścić 60 tys. widzów.Ostatecznie klub wybrał teren pod nowy stadion w odległości tylko pięćset metrów od Highbury. Projekt został ogłoszony w listopadzie 1999 roku, a otwarcie planowano na sierpień 2003 roku, ale wskutek trudności finansowych przełożono je na lato 2006. Teren Ashburton Grove miał wielu dzierżawców. W celu zabudowania parceli konieczne było wykupienie jej od ówczesnych właścicieli, i zapłacenie za jej przemieszczenie, co okazało się być bardzo kosztowne.Mimo obecności Arsenalu w Islington przez ponad 80 lat, niektórzy mieszkańcy i lokalne przedsiębiorstwa sprzeciwili się budowie nowego stadionu. Lokatorzy, którzy musieli się przeprowadzić, w lipcu 2002 roku wnieśli sprawę do sądu, ale przegrali ją[11].

Kwestia budowy stadionu stała się ważnym punktem kampanii przed wyborami samorządowymi w maju 2006. Partia Liberalnych Demokratów straciła mandaty w kilku okolicznych okręgach, co pozbawiło ją większości w Radzie Miasta[12]. Policja zażądała także, aby autokary przywożące kibiców były parkowane w pobliskim Sobel Sports Centre zamiast podziemnym parkingu na stadionie, zaś przejazd przez 14 okolicznych ulic był ograniczony w dniu każdego meczu.
Emirates Stadium

Nazwa obiektu często jest skracana do krótkiego The Emirates. Kibice najczęściej operują nazwą Ashburton Grove. Podobnie miała się sprawa z poprzednim stadionem Kanonierów - rzadko mówiono Arsenal Stadium, lecz po prostu Highbury.

Według przepisów UEFA stadion nie może być oficjalnie nazywany Emirates Stadium, ponieważ Emirates nie jest głównym sponsorem Ligi Mistrzów (w podobnej sytuacji jest obiekt Bayernu Monachium, Allianz Arena). Z tego powodu UEFA preferuje nazwę Ashburton Grove lub Arsenal Stadium.[10].